Ετικέτες

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Συμβουλές και tips για την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό









Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει η τέλεια προσαρμογή, ούτε κόπλα, ούτε μαγικά μπορούν να μετατρέψουν τον αποχωρισμό του παιδιού από την μητέρα.

Σίγουρα, θα πείτε πως συμβαίνει σε όλα τα παιδιά, τι πάθανε; συνηθίζουν μετά από λίγο ΑΛΛΑ όλο αυτό το βίωμα που περνάνε το οποίο είναι διαφορετικό σε κάθε παιδί, μένει χαραγμένο στην ψυχούλα του και αργότερα μπορεί να μετατραπεί σε φόβο αποχωρισμού, έλλειψη εμπιστοσύνης και άλλα πολλά που μπορούν να εμφανιστούν από την παιδική μέχρι την εφηβική ηλικία.

Για αυτό και εμείς σαν γονείς -και λέω γονείς γιατί πρέπει να συμμετέχουν και οι δυο γονείς σε αυτό- πρέπει να είμαστε δίπλα στο παιδί, στις ανάγκες του, στις προτεραιότητες του, στις ανησυχίες του και να το ακούμε , να διαβάζουμε την γλώσσα του σώματος, όπου μόνο εμείς οι γονείς ξέρουμε να διαβάζουμε καλύτερα από κάθε άλλον.

Κάποια tip και συμβουλές που μπορούμε να εφαρμόσουμε έτσι ώστε να γίνει πιο ομαλή η προσαρμογή του στο σχολείο-παιδικό σταθμό:

1)Επιλέξτε σχολείο μαζί με το παιδί.

Μερικές φορές η επιλογή παιδικού μπορεί να είναι τυχαία η στοχευμένη λόγω χρημάτων ή άλλων συνθηκών.

Αν υπάρχει επιλογή του σχολείου, μπείτε στην διαδικασία να κάνετε μια βόλτα στους παιδικούς της γειτονιάς, σε αυτούς που μπορεί να προοριστούν για το παιδί αργότερα. Συζητήστε μαζί του, πείτε του για το τι κάνουν τα παιδιά στο σχολείο. Δώστε του την επιλογή αν θέλει να πάει και συζητήστε μαζί του πως θα ένιωθε αν πήγαινε σχολείο.


2)Πριν γράψετε το παιδί στο σχολείο, πάτε μαζί να το δει.

Να δει την τάξη του, να δει την δασκάλα του, να δει τον χώρο της αυλής , εκεί που θα τρέχει και θα παίζει.Εξηγήστε στο παιδί-από την ηλικία των 18 μηνών, αρχίζει να καταλαβαίνει και να ακουει όσο παράξενο και να φαίνεται-, ότι εδώ θα περνάει κάποιες μέρες-ώρες της εβδομάδας. Ακούστε το! Τα παιδιά έχουν συναίσθηση. Ακούστε τι έχει να πει, του αρέσει, θα προτιμούσε κάτι άλλο, τι θα ήταν αυτό.



3)Ζητήστε από την δασκάλα να περάσει κάποια ώρα μαζί του, πριν ξεκινήσει η προσαρμογή.

Στις χώρες του εξωτερικού, συνηθίζεται η δασκάλα να έρχεται στο σπίτι να γνωριστεί με το παίδι, να μάθει τις συνήθειες του. Δεν μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι τέτοιο από την Ελληνίδα δασκάλα ΑΛΛΑ θα μπορούσαμε να την ρωτήσουμε για τις ελεύθερες ώρες της ώστε και εμείς και το παιδί να την γνωρίσουμε καλύτερα.

Στην καλύτερη περίπτωση είναι να την καλέσουμε και για καφέ.
ΠΡΟΣΟΧΗ μιλάμε για την δασκάλα παιδιού και όχι για την διεύθυνση του παιδικού.

4)Σκεφτείτε πόσα παιδιά κάνουν προσαρμογή ταυτόχρονα, πριν κάνετε την δική σας.

Ναι, καλά διαβάζετε. Σκεφτήκατε ποτέ πώς ταυτόχρονα με εσάς κάνουν προσαρμογή το λιγότερο 6-9 παιδιά στην ίδια τάξη;
Σκεφτήκατε πως η δασκάλα έχει μόνο δυο μάτια, δυο χέρια, δυο πόδια, δυο αυτιά και ΜΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ για να τα προλάβει -συνήθως στην αρχή- όλα αυτά.
Ποιο παιδί να πρώτο αγκαλιάσει, να πρώτο ησυχάσει, να πρώτο παίξει για να το ηρεμίσει.

Ειδικά αν είναι άπειρη!!! Διαβάστε άρθρο για αυτό εδώ

Αφήστε λίγο τον χρόνο να κυλίσει, δεν έγινε κάτι αν η προσαρμογή γίνει σε 3 ή 5 ημέρες.
Ρωτήστε πόσα νέα παιδιά κάνουν προσαρμογή, ώστε να αποφύγετε το μπούγιο των προσαρμογών. Γνωρίζατε ότι τα περισσότερα παιδιά σε μια τάξη προσαρμογής κλαίνε γιατί κλαίει και το παιδάκι δίπλα του; Αυτό επηρεάζει πολύ την διαδικασία προσαρμογής ακόμα και αν όλα πάνε τέλεια.

5) Δώστε του κάποιο αντικείμενο από το σπίτι μαζί του.

Τα παιδιά τους αρέσει να βρίσκονται σε γνώριμο περιβάλλον, ειδικά όταν ξεκινάει ο αποχωρισμός.

Συζητήστε μαζί του, και ρωτήστε το ποιο αντικείμενο, παιχνίδι, ή ότι νομίζει ότι θα του θυμίζει το σπίτι μέχρι να έρθει η μαμά.
Εξηγήστε στην δασκάλα το λόγο που τα έφερε μαζί του, και η ίδια μπορεί να βρει τον τρόπο να τον κάνει να ξεχαστεί και να το κάνει να το ξεχάσει.

6) Η τέλεια ώρα.

Το πρόγραμμα του παιδιού μόλις σηκωθεί είναι πρωινό-βόλτα-παιχνίδι-πάρκο κλπ.

Αναζητήστε την κατάλληλη ώρα για το παιδί σας, να κάνει την προσαρμογή. Η κατάλληλη ώρα είναι ή ώρα του παιχνιδιού. Εκείνη την ώρα δοκιμάστε να κάνετε την πρώτη δοκιμαστική μέρα στο σχολείο.

7) Μιλήστε με την δασκάλα.

Στην αρχή όντως μπορεί να κλαίει. Είναι λογικό!!! Αλλά μιλήστε με την δασκάλα, αν έκλαιγε σε όλη την παραμονή του στο σχολείο. Αν υπήρχε έστω μια στιγμή που ασχολήθηκε με κάτι
Σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμο να ασχοληθεί πιο συγκεκριμένα με το πρόγραμμα αλλά και τις ημερήσιες δραστηριότητες


8)Αποφύγετε έμμεσα το ριλάξ.

Αν το παιδάκι είναι μικρό(6-18 μηνών) και συνηθίζεται να κάθεται σε ριλάξ η παρκοκρέβατο στο σπίτι, σε έναν παιδικό σταθμό θα είναι λίγο άβολο μόνο στην αρχή.
Για άλλα παιδιά που δεν έχουν μάθει στο ριλάξ- παρκοκρέββατο, το ότι θα μπουν σε ένα ανάλογο στο σχολείο είναι φυλακή.
Ενημερώστε την δασκάλα για τι ςσυνήθειες του παιδιού, ακόμα και για το αν κάθεται σε ριλάξ ή όχι. Θα προτιμήσει να το απασχολήσει λίγο διαφορετικά παρά να το < παρκάρει > εκεί.

9)Η μαμά έξω!

Όσο και αν νομίζεται ότι θα βοηθήσει, όσο και να είναι κανόνας του σταθμού, όσο και να τρέμει η καρδιά ότι θα μείνει μόνο του, όσο και να λέει το ίδιο ότι θέλει να μπει μαζί σας ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ.

Το παιδί θα πάρει το μήνυμα ότι έστω και για μια φορά η μαμά μπήκε μέσα στην τάξη μου, μαζί με την δασκάλα μου. έκατσε στην καρέκλα της τάξης κλπ κλπ.
Τότε εκείνη την φορά που θα ψάξει την θέση σας, δεν θα σας βρει!!
Ακόμα και αν έχει συνηθίσει, θα ψάξει την παρουσία σας όταν το χρειαστεί, και δεν θα είστε εκεί.

Είναι δύσκολο για ένα παιδί να αποχωριστεί την μαμά του, και αντίστοιχα για την μαμά. Αλλά μη ντο κάνετε πιο δύσκολο.
Αφήστε το παιδί να μάθει να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες, να μάθει να χειρίζεται μόνος του αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά γεγονότα. Δείχνοντας εμπιστοσύνη στο παιδί, αυξάνει την εμπιστοσύνη του να μείνει σε έναν χώρο χωρίς εσάς.


10) Όταν νιώσει έτοιμο.

Ότι και να κάνετε, όσες προσπάθειες και να έχετε πραγματοποιήσει βλέπετε ότι το παιδί δεν θέλει να κάνει το επόμενο βήμα, αφήστε το!

Ξαναπροσπαθήστε κάποια άλλη στιγμή, άλλη περίοδο, άλλο μήνα.
Τα παιδιά αλλάζουν κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Απολαύστε την στιγμή που είστε με το παιδί, είτε στο απίτι, είτε στην δουλειά.
Αγκαλιάστε το και κρατήστε την στιγμή,δεν θα ξαναέρθει αυτή η ίδια στιγμή.

Και μην αγχώνεστε, τα παιδιά για 12 χρόνια πηγαίνουν σχολείο-δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο-πανεπιστήμιο συν και κάποια άλλα έξτρα κάποια στιγμή θα πάει και το δικό σας, μην βιάζεστε.





Στουπιαδου Ελευθερία
Βρεφονηπιοκόμος
πηγή:https://paidikoksefantoma-blogger.blogspot.gr/2017/09/tips.html









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου